Emotions in the context of the end of human life

Abstract

W konsekwencji przemian kulturowych i postępu technologicznego w medycynie we współczesnych społeczeństwach nastąpiła zmiana postrzegania śmierci. Staje się ona coraz częściej tematem tabu. Jednocześnie cały czas pojawiają się trudności komunikacyjne w relacjach na płaszczyźnie umierający pacjent – otoczenie – personel medyczny. Rozwiązanie wspomnianych trudności jest możliwe dzięki umiejętnościom przekazania przez lekarzy diagnozy bolesnej dla pacjenta i jego rodziny oraz jej przyjęcia przez zainteresowanych. Niezbędne we wzajemnej komunikacji wszystkich uczestników procesu leczenia (także pracowników medycznych, chorego i jego rodziny) jest świadomość naturalnych reakcji psychosocjologicznych związanych z przyswajaniem traumatycznych wydarzeń, takich jak śmierć, oraz nieunikanie prawdy o śmiertelnej chorobie.

As a consequence of cultural changes and technological progress in medicine, in nowadays societies there has been a shift in perception of death. Death becomes more often a taboo. At the same time, there are still difficulties in communication in relationship: dying patient- his environment- medical personnel. The solution of the difficulties mentioned above is possible thanks to certain skills: communication of a painful diagnosis by the doctors to the patient and his family as well as its acceptance by all the involved. It is crucial for all the participants of healing process (medical personnel, as well as the sick person and his family) to have awareness of natural psycho- and sociological reactions to traumatic events such as death. It is also necessary not to avoid the truth about the deadly sickness.