Abstract:
Ks. Stanisław J. Koza prezentując swoją rozprawę doktorską o „ewangelijnej katolickości”, ma na uwadze przede wszystkim czytelnika zagranicznego; szczególnie chodzi mu o czytelnika z niemieckiego obszaru językowego - w tym bowiem obszarze językowym pracował i tworzył Friedrich Heiler, światowej sławy religioznawca, teolog i ekumenista z uniwersytetu w Marburgu. „Ewangelijna katolickość” stała się właściwie charakterystycznym zwornikiem ekumenicznej myśli oraz sposobu uprawiania teologii i religiologii przez profesora z Marburga, wyrastając konsekwentnie z jego specyficznej eklezjologii porównawczej. Prezentowana dysertacja została ukończona pod koniec 1982 r., a więc w dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin (1892-1982) i piętnastolecie śmierci (1967-1982) wielkiego ekumenisty niemieckiego; w formie publikacji książkowej ukazała się dopiero pięć lat później. Praca ta jest więc już od kilku lat dostępna dla czytelnika polskiego. Powstała jeszcze na Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej Wydziału Teologii KUL, pod kierownictwem ks. prof, dra hab. Wacława Hryniewicza OMI, aktualnego zastępcy kierownika Instytutu Ekumenicznego KUL; jej recenzentami naukowymi byli natomiast znani nie tylko w Polsce ekumeniści: bp prof, dr hab. Alfons Nossol (aktualny kierownik IE KUL) oraz ks. prof, dr hab. Alfons Skowronek z Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Na rok 1992 przypadły dwie charakterystyczne rocznice: stulecie urodzin i dwudziestopięciolecie śmierci Friedricha Heilera. Stanowią one dobrą okazję do przypomnienia i przybliżenia - choćby tylko w ten sposób - postaci oraz dzieła tego wielkiego, a zarazem bardzo skromnego człowieka ekumenii. To on właściwie stworzył specyficzne pojęcie „ewangelijnej katolickości”, która w jego porównawczo-eklezjologicznej interpretacji staje się swoistego typu wizją jedności eklezjalnej - zjednoczonego Chrystusowego Kościoła przyszłości.
Except where otherwise noted, this item's license is described as Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Poland
