Posłuszeństwo jako istotny element duchowości kapłańskiej według „Dyrektorium o posłudze i życiu prezbiterów” z 11 lutego 2013 roku

Abstract

Posłuszeństwo rodzi postawę dyspozycyjności. Kapłan posłuszny biskupowi nie szuka siebie i swej woli, ale woli Chrystusa i dobra Kościoła. Nie ma posłuszeństwa bez ascezy, pracy nad sobą, bez ducha modlitwy i wyrzeczenia. Tylko ten jest zdolny do pełnego posłuszeństwa, kto wciąż przełamuje swój egoizm, chęć szukania siebie, swej woli i swej chwały. Kongregacja ds. Duchowieństwa, opracowując odnowione Dyrektorium o posłudze i życiu prezbiterów, starała się położyć akcent na najbardziej znaczące aspekty nauczania kościelnego dotyczące świętej posługi, odwołując się do zasadniczych dokumentów papieży: Jana Pawła II oraz Benedykta XVI. Wśród tych aspektów znalazło się zagadnienie posłuszeństwa. Artykuł podejmie jedynie wybrane elementy posłuszeństwa, jakimi są dyspozycyjność prezbitera, jego posłuszeństwo wobec przełożonego, szacunek dla norm liturgicznych oraz ubiór kościelny.

Obedience raises an attitude of availability. The priest who obeys the bishop is not looking himself and his will, but the will of Christ and the good of the Church. There is no obedience without asceticism, work on yourself, and without the spirit of prayer and sacrifice. The priest who is capable to full obedience, is the one who breaks his selfishness, and his will and glory. The Congregation for the Clergy developing renewed Directory for the Ministry and Life of Priests, tried to focus on the most significant aspects of the teaching of the Church concerning sacred ministry, referring to the essential documents of John Paul II and Benedict XVI. Among these aspects was a question of obedience. This article takes only some elements of obedience, which are the availability of the priest, his obedience to a superior, respect for liturgical norms and ecclesiastical attire.