The divorce between nation and religion

Abstract

In recent history where there was a nation, there was a religion, according to the famous formula Cujus region ejus religio. But in the 1960s a double movement started, first concerning secularization which will lead people to what some authors have called an “exculturation”, when the personal practice is detached from the national culture. The second movement leads people to migration all over the world, with their own religions, Muslim people in Europe, or Evangelicals in Muslim countries. The culture of a country is not anymore Catholic or Protestant, but secular. Its identity has to find other roots than reli gion. This movement is developed differently according to the local culture. It has been very strong in Western Europe, and slower in some countries of Eastern Europe and the US. It can provoke fundamentalist reactions, in order to defend ones identity, but the divorce between nation and religion is on the way.

W najnowszej historii mieliśmy do czynienia z koegzystencją narodowości i religii w myśl zasady cujus regio ejus religio. Jednakże w latach 60. XX w. zostały zapoczątkowane dwa zjawiska. Pierwszym z nich jest sekularyzacja, która prowadzi do tego, co niektórzy autorzy nazywają „ekskulturacją”, kiedy osobiste praktyki religijne zostają oderwane od kultury narodowej. Drugie zjawisko jest związane z globalną migracją ludzi z ich własną religią. Muzułmanie mieszkają w Europie, a przedstawiciele ruchów ewangelikalnych w krajach muzułmańskich. Kultura w poszczególnych krajach nie jest już katolicką czy protestancką, ale świecką. Jej tożsamość musi poszukiwać innych korzeni aniżeli religijne. Tendencje te rozwijają się inaczej niż zgodnie z kulturą lokalną. Były one silne w niektórych krajach Europy Wschodniej i w USA. Może to prowokować reakcje fundamentalistyczne, mające na celu obronę własnej tożsamości, ale rozłam między narodowością i religią jest dokonującym się procesem.