Etyka spotkania. Personalizm egzystencjalny G. Marcela: od wymogu ontologicznego do imperatywu etycznego

Abstract

W artykule podkreślono dwa wymiary człowieka-osoby w myśli filozoficzno-antropologicznej G. H. Marcela, ontologiczny i etyczny, w celu podjęcia próby zasugerowania implikacji hermeneutycznych dla współczesnej refleksji bioetycznej. Jeśli chodzi o pojęcie bios, francuski myśliciel proponuje personalistyczno-egzystencjalne podejście, z konotacją ontologiczno-etyczną (logos) i etyczno-relacyjną (ethos), jako najbardziej odpowiedniego terenu weryfikacji zdolności interpretacyjnych i argumentacyjnych w rozwiązywaniu nowych problemów biomedycznych. Uznając wszystkie transcendentne wymiary bycia-człowiekiem-osobą, w egzystencjalnym doświadczeniu bios-logos-ethos, to znaczy, w dynamicznej jedności własnego bycia-więcej, w stwórczej relacji z Bogiem i współistniejącego dla Boga, interpersonalnym z innymi i solidarnym ze światem, gwarantują godność osoby w pełnym znaczeniu.

The article emphasizes two dimensions of the man-person in the philosophical-anthropological thought of G. H. Marcel, the ontological and the ethical, in order to undertake an attempt to suggest hermeneutic implications for contemporary bioethical reflection. Regarding bios the French thinker proposes the personalistic-existential approach with its ontological-ethical (logos) and ethical-relational (ethos) connotations as the most suitable terrain for verifying the interpretative and argumentative skills in the management of new biomedical problems. Recognizing all the transcendental dimensions of being-man-person, in the existential experience of bios-logos-ethos, that is, in the dynamic uniqueness of one’s being-more, in a creature relationship with God and coexistential towards God, interpersonal with the others and solidarity with the world, guarantees the dignity of the person in the full sense.