Nierozerwalność małżeństwa według św. Jana Pawła II na podstawie wybranych dokumentów

Abstract

W związku z ostatnimi synodami biskupów (2014 i 2015 r.) pojawiła się w społeczeństwie dyskusja na temat dopuszczania osób rozwiedzionych, którzy ponownie zawarli związek z innymi osobami, do Komunii Świętej. Problem ten dotyka zagadnienia nierozerwalności małżeństwa. Jan Paweł II w odpowiedzi na kryzys wynikający z „plagi rozwodów” przedstawiał w swoim nauczaniu Boży zamysł wobec małżeństwa i rodziny, broniąc nierozerwalności małżeństwa. Podstawą normy dotyczącej nierozerwalności dla św. Jana Pawła II jest rozmowa Jezusa z faryzeuszami (Mt 19, 1-9), w której Chrystus nie tylko potwierdził normę, ale odwołał się do biblijnego „początku”. Podążając za tym nauczaniem, papież konsekwentnie buduje swoją antropologię opartą na opisie stworzenia człowieka. Fundamentem jego wizji jest soborowe nauczanie, że człowiek „nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” (Gaudium et spes 24). Małżeństwo jest wspólnotą osób (communio personarum} opartą na całkowitym i bezinteresownym darze z siebie, co zakłada nierozerwalność małżeństwa. Ponadto instytucja małżeństwa ukierunkowana jest na pełnię sakramentalną, którą osiąga wraz z przyjściem Chrystusa. Jako sakrament małżeństwo uczestniczy i wyraża nierozerwalną miłość Chrystusa do Kościoła. Na tej podstawie, antropologicznej i sakramentalnej, św. Jan Paweł II broni nierozerwalności związku małżeńskiego.

Owning to the 2014 and 2015 Synods of Bishops a question has been raised and discussed in a society about admitting the divorced and remarried people to Holy Communion. This question, in fact, pertains to the teaching of the Church on the indissolubility of marriage. John Paul II responding to the crisis caused by the “plague of divorces” showed God’s plan for marriage and family. He claimed that the conversation between Christ and the Pharisees (Mt 19:1-9) was the source of the moral norm about the indissolubility of a marital bond in which Jesus not only confirmed the norm but also reifered to the biblical “beginning”. Following Christ’s teaching, the Pope consequently developed his anthropology based on the account of creation. The foundation of his view on human being is the conciliar teaching that man “cannot fully find himself except through a sincere gift of himself’ (Gaudium et spes, 24). Marriage is a communion of persons (communio personarum} based on the total and sincere gift of self which demands the indissolubility of the bond. Moreover, the institution of marriage is oriented towards its sacramental fulfilment in Christ. As a sacrament, marriage participates and expresses the unbreakable bond between Christ and the Church. John Paul II was a firm defender of marriage indissolubility who drew his teaching on these two premises, anthropological and sacramental.