L’architettura sacra come il passaggio dal praxis alla theoria dell’architetto secondo la tradizione orientale

Abstract

Artykuł traktuje o związku sztuki sakralnej chrześcijańskiej ogółem z życiem duchowym artysty. Autor prawdę o tworzeniu sacrum warunkuje życiem duchowym artysty wyrażanym w rozmaitych formach. Akcentuje przede wszystkim stan modlitwy, oczyszczenie, pokutę i stan określany w duchowości wschodniej jako apatheia.

The article deals with the relationship of sacred Christian art in general with the artist’s spiritual life. According to the author, the truth about sacrum is conditional on the artist’s spiritual life expressed in various forms. He mainly emphasizes the state of prayer, purification, penance and the state described in eastern spirituality as apatheia.