La responsabilité morale de l'homme dans ses principales activités d’après humanisme intégral

Abstract

W niniejszym artykule zostały omówione zasadnicze dziedziny ludzkiego działania, jakimi są: praca, nauka i sztuka. W duchu Maritainowskiej teorii humanizmu integralnego, zwanego też humanizmem teocentrycznym, ukazano twórczy charakter ludzkiego ducha, jak i jego otwarcie na nieskończoność. Praca — w ujęciu Maritaina — jest kontynuacją stwórczego dzieła samego Boga i w tym też duchu powinna być wykonywana. Z chwilą kiedy staje się tylko towarem, za który się płaci (kapitalizm), lub dostrzega się w niej tylko siłę produkcyjną (marksizm), traci ona swoje zasadnicze znaczenie. Praca zyskuje na wartości wtedy, gdy spełniający ją podmiot działa w duchu miłości i służby dla drugiego. Podobnie i nauka nie może się ograniczyć tylko do samych badań i obiektywnego opisu faktów. Jej zdobycze powinny być także wykorzystane dla rozwoju dobra wspólnego. Również artysta może powiększać dobro wspólne. Dlatego jest on potrzebny w życiu społecznym w równym stopniu, jak inżynier, robotnik czy naukowiec. W dziełach sztuki artysta bowiem wyraża bogactwo swojej osoby i zaprasza innych do kontemplacji piękna. Zdaniem Maritaina, praca ludzka, badania naukowe oraz twórczość artystyczna nie zamykają się w samych wytworzonych dziełach, gdyż człowiek swoim duchem wykracza poza nie i ciągle otwiera się na tworzenie czegoś nowego. Zatem można wnosić, że moc twórcza człowieka, wypływająca z głębi jego jestestwa, jest w pewnym sensie „nieskończona” Zakłada ona kogoś, kto sam jest Nieskończony.