Streszczenie:
Autor pragnie skoncentrować się na trzech aspektach: 1) czytanie Biblii jako komunikacji Boga (transkomunikacji); 2) interpretacja Biblii w kontekście wieloreligijnym i ekumenicznym; 3) apostolat biblijny w zsekularyzowanym świecie jako konwersacja. Jako punkt wyjścia autor przyjmuje stwierdzenie brytyjskiego filozofa M. Oakeshotta, że edukacja jest nie tyle nagromadzeniem informacji, lecz wprowadzeniem do konwersacji, a nawet samą konwersacją-obcowaniem. Według konstytucji II Soboru Watykańskiego Dei Verbum (1965), objawienie jest samokomunikacją Boga. Interpretacja tekstów Pisma świętego – jak stwierdza Dokument Papieskiej Komisji Biblijnej o interpretacji Biblii w Kościele (1993) – korzysta z bogatych tradycji tak judaistycznych, jak i wczesnochrześcijańskich. Ruch ekumeniczny skłania wszystkich chrześcijan do relektury tekstów biblijnych w duchu posłuszeństwa dla Ducha Świętego, tolerancji i miłości, szczerości i pokory. Apostolat biblijny – co potwierdził V Kongres Katolickiej Federacji Biblijnej w Hong Kongu (1996) – kładzie nacisk na współpracę międzyludzką, zarówno na polu wyjaśniania tekstu Biblii, jak i realizacji wskazań wynikających z Biblii w ramach „dialogu życia”. Wychowanie do tolerancji jest częścią konwersacji-obcowania, do której powołana jest każda osoba ludzka.