Regulacja prawna zaręczyn w Polsce

Abstract

W polskim systemie prawnym instytucja zaręczyn była regulowane niezależnie od siebie zarówno w prawie cywilnym, jak i kanonicznym. W prawie cywilnym były początkowo instytucją prawa zwyczajowego. W obcych porządkach prawnych obowiązujących na terytorium Polski w wieku XIX i pierwszej połowie wieku XX instytucja zaręczyn znalazła się w większości kodeksów. Regulacje te chroniły swobodę zawarcia małżeństwa, różne natomiast mogły być skutki majątkowe. Dopiero po drugiej wojnie światowej w Polsce udało się stworzyć własne prawo małżeńskie, które przez kilka lat obejmowało także zaręczyny. W prawie kanonicznym przez długi okres nie było jednolitych przepisów w odniesieniu do zaręczyn. Na początku XX wieku wprowadzono wymogi dotyczące prawnej formy zaręczyn. Przepisy te nie przetrwały jednak do czasów współczesnych.

In Polish legal system the institution of engagement was regulated independently by both private and canon law. In the beginning, it was an institution of customary law. In foreign legal systems binding on the territory of Poland in the 19th and the first half of 20th century, the institution of engagement could be found in most of civil codes. These regulations protected the freedom of entering into marriage, however, there could be differences in terms of property effects. It wasn’t until the end of the Second World War that Poland was able to enact its own maritial law, in which the institution of engagement was regulated for a few years. In canon law, for a long time there had been no common rules concerning engagement. At the beginning of 20th century requirements concerning the legal form of engagement were imposed. However, these restrictions haven’t survived until the present time.