Właściwa choroba człowieka. J. Ratzinger/Benedykt XVI o źródłach, skutkach i przeciwieństwie pychy

Abstract

Ratzinger/Benedykt XVI odsłania teologiczną i antropologiczną warstwę postawy pychy, z których wynikają jej dalsze skutki moralne. W istocie pycha jest kłamstwem: podważeniem stworzonego porządku świata i zakwestionowaniem zależnej natury człowieka. Bezbożność sięga więc tu sfery ontycznej i z tego powodu jest dla człowieka i świata tak destrukcyjna. Choć grzech pychy sięga pierwszych stron Biblii, to źródło współczesnego jej kuszącego oblicza i wyjątkowej dziś ekspansji upatruje Benedykt XVI w filozofii nietzscheanizmu i nurtach jej pokrewnych, antychrześcijańskich, uwodzących przekonaniem o samowystarczalności rozumu oraz absolutnej suwerenności ludzkiej wolności. Przeciwieństwem pychy jest pokora, o którą należy troszczyć się także we wnętrzu Kościoła, czerpiąc wzór z kenozy samego Boga, objawionej w Jezusie Chrystusie. Pierwszym krokiem do pokory jest posłuszeństwo, zdolność słuchania.

J. Ratzinger/Benedict XVI reveals both theological and anthropological aspects of pride, resulting in further moral consequences. In reality, pride equals sin: undermining the created order of the world and challenging the dependent nature of man. Thus, Godlessness reaches here the ontic sphere and that is why it is so destructive for both men and the world. Though the sin of pride is mentioned on the first pages of the Bible, Benedict XVI seeks the source of its contemporary tempting nature and exceptional expansion in Nietzsche philosophy and similar anti-Christian trends, deluding one with the belief in self-sufficiency of the mind and absolute independence of human freedom. Humility is the opposite of pride. Church also should take care of it internally, drawing the example from the kenosis of God Himself, revealed in Jesus Christ. The first step towards humility is obedience, ability to obey.