Pragnienie wieczności

Abstract

Można generalnie powiedzieć, że cała ludzka uwaga skupia się na przyszłości. Człowiekowi nie wystarczy żyć tylko dniem bieżącym; ale nawet w sytuacji doraźnej wyczuwa się tłumione pytanie, co będzie potem. To zainteresowanie przyszłością zakorzenione jest w charakterystycznej dla człowieka skłonności do lepszego urządzenia swej egzystencji na świecie, do stworzenia sobie takich warunków, które by chociaż przejściowo realizowały w sposób zadowalający jego możliwości życiowe. Nieskończoność ludzkiego przeznaczenia, a więc zasadnicza otwartość człowieka, skłania go ciągle ku temu, by przyszłość odważnie podejmować i oczekiwać od niej niszczenia wielkich nadziei.

Generally, it can be said that human attention is wholly future-oriented. It is not enough for man to live only the current day Even in everyday situations one can feel the stifled question what actually is happening. This interest in the future is rooted in the characteristic human urge to better order one’s existence in the world, to create such conditions that would at least temporarily realize one’s possibilities in a satisfactory way. The infinity of human destiny, and therefore the fundamental openness of man, always leads him to face the future with courage and to expect that it will destroy great hopes.