Augusto Del Noce on the „new totalitarianism”

Abstract

Carlo Lancellotti podkreśla, że „odrzucenie transcendencji prowadzi do tego, że wszystkie ludzkie realia (stan, seksualność, praca, rodzina) tracą swoje symboliczne lub idealne znaczenie i stają się „głupie”. Począwszy od połowy lat 60. XX wieku włoski filozof Augusto Del Noce (1910-1989) stał się jawnym krytykiem tego, co nazwał społeczeństwem „technologicznym” lub „zamożnym”, które rozwinęło się na Zachodzie po drugiej wojnie światowej. Wbrew ogólnie przyjętym poglądom Del Noce uważał, że pomimo jego demokratycznych instytucji i uznanego liberalizmu, nowe społeczeństwo nie oznaczało zerwania z totalitarnymi tendencjami, które pojawiły się w nowoczesności, i że powszechne przekonanie o tym, że ludzkość ma za sobą czas totalitaryzmów z chwilą obalenia hitleryzmu i stalinizmu jest całkowicie błędne.

Carlo Lancellotti „Rejection of transcendence implies that all human realities (the state, sexuality, work, the family) lose their symbolic or ideal significance and become «dumb»” Starting in the mid-1960s, Italian philosopher Augusto Del Noce (1910-1989) became an outspoken critic of what he called the „technological” or „affluent” society that had developed in the West after the Second World War. Against the great majority of his contemporaries, Del Noce thought that, in spite of its democratic institutions and its professed liberalism, this new society did not mark a sharp break with the totalitarian tendencies that had emerged in the course of modernity, and that in fact the widespread notion that the age of totalitarianisms ended with Hitlerism and Stalinism is completely mistaken.