Kunegunda Siwiec ze Stryszawy: osoba i przesłanie

Abstract

Ciągle wzrastające zainteresowanie Kunegundą Siwiec (1876–1955), świecką karmelitanką objętą procesem kanonicznym zmierzającym do wyniesienia jej na ołtarze, postuluje poznanie jej osoby i przesłania. Ta prosta wiejska, niepiśmienna kobieta, zaangażowana w życie modlitwy i apostolstwo, zatroskana o autentyczne życie religijne w rodzinach, była odbiorczynią Nadprzyrodzonych oświeceń, tj. rozmów wewnętrznych z Chrystusem, Jego Matką i niektórymi świętymi, jakie spisał jej spowiednik, ks. Bronisław Bartkowski. Nie chełpiąc się tymi duchowymi doświadczeniami, ale żyjąc cnotliwie, doświadczyła długoletniej obłożnej i bolesnej choroby, stając się przykładem pogodnego znoszenia cierpienia, przeżywanego w duchu paschalnym i ofiarowanego za zbawienie bliźnich.

Constantly growing interest of Kunegunda Siwiec (1876–1955), a secular Carmelite, being under the canonical process, aiming to elevate her to the altars, postulates to know her and her messages. This simple rural, illiterate woman, engaged in the life of prayer and apostolate, concerned about the authentic religious life in the families, was the recipient of the Supernatural Enlightenment, e.g. internal conversations with Christ, His Mother and some Saints, was written down by her confessor, Fr. Bronisław Bartkowski. She did not boast about these spiritual experiences, but lived virtuous life experiencing a bedridden long–time painful disease, becoming an example of the cheerfully enduring suffering and lived in the Paschal Spirit sacrificing herself for the salvation of others.