Streszczenie:
Encyklika Piusa XII Mystici Corporis Christi dokonuje recepcji tradycyjnej i obowiązującej nauki Kościoła w materii przynależności do Kościoła, wyrażonej w teologii dogmatycznej i fundamentalnej. Chodzi tu o wewnętrzną zgodę na przyjęcie doktryny Kościoła. Tym samym nie zmienia ona teologicznej kwalifikacji norm dotyczących tej przynależności. Jej nowością jest to, że podkreśla ona wyraźniej utożsamienie Kościoła – widocznej, prawnej wspólnoty – z Mistycznym Ciałem Chrystusa. Encyklika akcentuje konieczność i widzialność Kościoła w porządku zbawczym, zbawienie nie jest jednak wykluczone, gdy istnieje votum implicitum Ecclesiae.