Sobór Chalcedonśki orzekł, że Jezus Chrystus jest jedną Osobą (boską) w dwóch naturach, wprowadzając w ten sposób różnicę między pojęciami osoby i natury (ontologia dwupoziomowa). Odróżnienie to było jednak dosyć nowe w chrystologii. To wzbudziło sprzeciw wobec soboru u „umiarkowanych” monofizytów – zwolenników Cyryla, „mistrza” ortodoksji, którzy odrzucili ontologię dwupoziomową na rzecz kontrowersyjnej formuły chrystologicznej Aleksandryjczyka mía phýsis. W tym artykule, na podstawie głównie dzieła Aloisa Grillmeiera Jesus der Christus, autor omawia luki chalcedońskiego odróżnienia osoby od natury oraz niesatysfakcjonującą alternatywę opracowaną przez czołowego przedstawiciela monofizytów, Sewera z Antiochii. Jego nauczanie pozwoli wykazać, że prawdziwa przyczyna ich upartej obrony mía phýsis tkwi nie tyle w słabości definicji soborowej czy w autorytecie Cyryla, ile raczej leży u samych podstaw chrystologii lógos-sárx.
The Council of Chalcedon proclaimed that Jesus Christ is one (divine) Person in two natures thus differentiating concepts of person and nature (two-level ontology). This differentiation was quite new in Christology. This resulted in opposition against the Council by “moderate” Monophysites – followers of Cyril, the “master” of orthodoxy, who rejected two-level ontology in favour of his controversial Christological formula, mía phýsis. In this article, the Author, based mainly on Jesus der Christus by Alois Grillmeier, will discuss the lacks of the Chalcedonian differentiation of person and nature and the unsatisfactory alternative developed by the prominent representative of Monophysites, Severus of Antioch. His teaching will allow to show that the real reason for their persistent defense of mía phýsis was not the weakness of the Chalcedonian definition or Cyril’s authority by rather the very bases of lógos-sárx Christology.
Poza zaznaczonymi wyjątkami, licencja tej pozycji opisana jest jako Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Poland
