Streszczenie:
Artykuł jest oryginalnym tekstem wykładu, który prof. S. C. Napiórkowski OFMConv wygłosił 24 października 1991 r. w Wiedniu podczas międzynarodowego sympozjum na temat religijnych zmian w dzisiejszej Europie („Religiöse Veränderungen in Europa. Ein «Dialog in der Wahrheit» mit den Neuen Religiösen Bewegungen?”), zorganizowanego w Neuwaldegg (Wieden) przez Wydział Duszpasterski archidiecezji wiedeńskiej (Pastoralamt der Erzdiözese Wien) oraz dową Federację Uniwersytetów Katolickich (La Federation Internationale des Universités Catholiques - FIUC) w dniach 21-25 października 1991 r. Autor w pierwszym punkcie swego wykładu prezentuje - na tle statystycznej panoramy wyznaniowej Polski z końca lat osiemdziesiątych obecnego wieku - rzymskokatolickie ruchy religijne w znaczeniu ścisłym (dwadzieścia, zgrupowane w powstałej w Warszawie 19 stycznia 1991 r. tzw. Radzie Ruchów Katolickich) oraz dalszym (dziewięć innych). W swej prezentacji koncentruje się zwłaszcza na niezwykłym fenomenie przebudzeniowym polskiej religijności ostatnich dziesięcioleci, której niejako symbolem stały się ruchy „Światło-Życie” (zwany popularnie „oazą”) oraz neokatechumenat. Wywarły one na polskim katolicyzmie niezaprzeczalnie pozytywne piętno. Drugi i trzeci punkt artykułu ukazuje religie, kulty i ruchy religijne o charakterze niechrześcijańskim; są to w pierwszym rzędzie „Świadkowie Jehowy” oraz ruchy tradycji pentekostalnych i dalekowschodnich. Jest rzeczą charakterystyczną, iż „rozrastają się” one kosztem ludzi pierwotnie ochrzczonych, głównie w Kościele rzymskokatolickim. Kolejne punkty artykułu są wartościowymi aneksami, które zawierają: listę Kościołów, wyznań i stowarzyszeń religijnych prawnie działających w Polsce (według stanu na dzień 31 grudnia 1985 r.), tekst statutu Rady Katolickich Ruchów w Polsce oraz wykaz ich niektórych reprezentantów wraz z adresami. Może to być szczególnie przydatne dla czytelnika zagranicznego.