Streszczenie:
Opublikowany w październiku 1992 r. Katechizm Kościoła Katolickiego wzbudził wielkie zainteresowanie w świecie. Dla dialogu katolicko-żydowskiego jest rzeczą interesującą, jak wykorzystana została w nim nauka Soboru Watykańskiego II, a w szczególności deklaracji soborowej Nostra aetate. Przytaczając wypowiedzi Katechizmu, dotyczące szeroko pojętych relacji Kościoła katolickiego i Żydów, autor podejmuje próbę pewnego tematycznego uporządkowania tych wypowiedzi. Na początku przytoczone zostały wypowiedzi Katechizmu, ogólnie nakreślające stosunek Kościoła do narodu żydowskiego. Następnie przedstawione zostały teksty wykazujące bezpodstawność oskarżeń Żydów w zbiorowej odpowiedzialności za śmierć Jezusa. Później autor zatrzymuje się na wypowiedziach Katechizmu dotyczących relacji Stary-Nowy Testament. W końcu zajmuje się zagadnieniem „faryzeizmu” i relacji Chrystus-faryzeusze. Podsumowując przegląd zasadniczych tekstów Katechizmu w odniesieniu do Żydów i judaizmu, autor wskazuje na ważność dwu wyrażonych w Katechizmie elementów, które są wynikiem głębokich przemyśleń nad deklaracją soborową Nostra aetate i stanowią impuls i podstawę do dialogu katolicko-żydowskiego. Pierwszym elementem jest uznanie, że Żydzi jako naród nie ponoszą winy za śmierć Jezusa. Drugim zaś jest fakt, że naród izraelski jest przedmiotem Bożej miłości i że jest to naród Przymierza z Bogiem, które nigdy nie zostało odwołane.