Streszczenie:
Tekst ks. prof. W Hryniewicza stanowi uaktualnioną wersję referatu wygłoszonego podczas międzynarodowej konsultacji na temat „Charta Oecumenica”, która została zorganizowana przez CCEE (Rzymskokatolicka Rada Konferencji Episkopatów Europy) i KEK (Konferencja Kościołów Europejskich) w Grazu (Austria, 30 IV-3 V 1999). We wprowadzeniu autor stwierdza pewną stagnację współczesnej ekumenii (sfera pięknych słów, niezadowalająca recepcja dialogów, braki w zaangażowaniu ekumenicznym). Artykuł dzieli się na sześć punktów. Pierwszy mówi o nie rozwiązanych do dziś problemach ekumenicznych (herezja nieufności, ekumenia słów, praktyczny materializm i sceptycyzm, nadmierne akcentowanie własnej tradycji eklezjalnej i tożsamości konfesyjnej...); „wszystkie Kościoły chrześcijańskie mają dzisiaj swoje własne trudności z ekumenią” Punkt drugi traktuje o zagadnieniach związanych z „dialogiem, tolerancją i otwartością” Punkty trzeci i czwarty postulują wprost „więcej hermeneutyki zaufania i ekumenicznej szczerości” oraz „konieczności nowego myślenia i nowej wrażliwości, a piąty domaga się pogłębiania i wyciągania konsekwencji z eklezjologii o charakterze kenotycznym. Ostatni punkt przedstawia problematykę „ewangelizacji na Wschodzie” (m.in. problem prozelityzmu, misyjna żarliwość, torowanie „drogi świadectwa i dialogu” pielęgnowanie ekumenicznej przyjaźni na przykładzie działalności franciszkanów). Autor zamyka swoje refleksje apelem o „właściwą kulturę ekumenicznej akceptacji innych” wzajemny szacunek i respekt, przezwyciężanie nieufności oraz „atmosferę wzajemnego zrozumienia i poważania” Ostatnie zdanie wyraża optymistyczne przeświadczenie o żyjącej w nas „nadziei na Kościół, który z całą powagą traktuje dialog z innymi w duchu tolerancji, akceptacji i zaufania”.