Terapeutyczna rola benignitas pastoralis

Abstract

W czasach współczesnych propagowana jest kultura terapeutyczna, w której człowiek wyraża sprzeciw wobec wszelkich form cierpienia oraz bólu i podejmuje wiele wysiłków, aby zachować zdrowie i dobre samopoczucie. Wszystko to stanowi wyzwanie dla Kościoła, którego zadaniem jest pomóc ludziom wykorzystać terapeutyczny potencjał wiary chrześcijańskiej i służyć im pomocą w prowadzeniu zdrowego życia, w którym człowiek integruje wszystkie stany – chorobę, śmierć, błędne decyzje i niepowodzenia. W tym działaniu wspiera wierzących sam Bóg, pokazując im, jak służyć ludziom chorym na ciele i duszy, zniżając się ku nim ze swoją uprzedzającą miłością. To działanie Boga wypełnione troską o słabych i potrzebujących i łaskawością względem grzeszników jest wzorem dla duszpasterzy, którzy wezwani są do pełnienia swojej posługi w duchu benignitas pastoralis. Wówczas w nawiązywanych przez nich relacjach międzyosobowych komunikowane jest ludziom współczucie, solidarna bliskość i czułość Boga. Tak praktykowana łagodność duszpasterska prowadzi ludzi poszukujących uzdrowienia do zaakceptowania swojej kruchości i grzeszności, do zjednoczenia się z Bogiem i czerpania z tej więzi siły do pokonania swoich słabości i zranień duchowych.

In modern times, a therapeutic culture is promoted in which people express their resistance toward all forms of suffering and pain and make many efforts in order to stay healthy and well. All this is a challenge for the Church, whose task is to use the therapeutic potential of the Christian faith and help them in leading a healthy life. It becomes possible when a person is able to integrate in her life all states – illness, death, wrong decisions and failings. In this action of supportive believers, God himself supports them how to serve people who are sick in body and soul, descending towards them with his foregoing love. God’s action, filled with care for the weak and needy and with graciousness towards sinners, is a model for pastors who are called to carry out their ministry in the spirit of benignitas pastoralis. Then, compassion, solidary closeness and God’s tenderness are communicated to people in the interpersonal relationships they establish in their pastoral activity. Pastoral meekness practiced in this way leads people seeking health to accept their fragility and sinfulness, to unite with God and to draw strength from it to overcome their weaknesses and spiritual hurts.